sunay akın

çok büyük şairdir. (bkz: kumbara)

hayranım bu adama.kendisinin bildiği her şeyi herkesin bilmesini ister ama bizde o seviyede hafıza yok. (bkz: oyuncak müzesi)

normalde çok konuşan insanları hiç sevmem ama bu adam bana 10 saat bir şeyler anlatsın dinlerim.

sair degil mi ya

''yanındayken bile özlüyorsam seni, nasıl anlatılır ki sensizlik?'' ''sigaraya ilk başladığında saklarsın ya hani. taki ailen görene kadar. bende aşka öyle sakladım kendimi, taki seni görene kadar.'' ''iki pencere açık kalınca cereyan, iki yürek açık olunca aşk olur; ama sonuç değişmez: ikisinin de sonunda 'üşütürsün'...''

arada çok sallıyor gibi geliyor. (bkz: kule canbazı)

"aşk; bir bakıma sobaya dokunmak gibidir. bir defa yanarsın, izi kalır. sonra bir daha dokunmazsın sadece yanına yaklaşırsın."

''elinden geleni yaptıktan sonra, sıra ayağından geleni yapmakta; gitmek gibi mesela...''

"yanında olabilenden ziyade, yarın da olabilen lazım insana."

dürüst olalım beyler ilk adım sizden sökün savaş gemilerinden can simitlerini

kabuğunu koparmadan ne bir elmayı soyabildim ne de iyileştirebildim bir yaramı ama karşıma çıkınca kızmadım hiç elma kurduna bendim çünkü bıçağı saplayan onun yurduna

yüreğim ıslaktır benim kuytularda ağlamaktan ve hafif uçuktur rengi kurusun diye kaç kez, güneşe asılmaktan...

ulucanlar cezaevi ni gezerken bir hücreye girdim. Gözüme bir yazı takıldı Ne yunuslar görmüş ne denizler gezmiş Çok hoşuma gitti bu cümle ve biraz araştırınca Sunay akın' a ait devrim şiirden bir mısra olduğunu öğrendim. Orjinali ise şöyle kim bilir kaç yunus görmüş kaç DENiZ GEZMiŞ

"i̇ki rayı gibiyiz bir tren yolunun yakın olması neyi değiştirir son istasyonun"..

yüreğim ıslaktır benim kuytularda ağlamaktan ve hafif uçuktur rengi kurusun diye kaç kez güneşe asılmaktan

ya o kadar efsane bir adam ki anlatamam. bugün kendisine tam dört kitabını imzalattım birine “sevgili deriin, istanbul kadar sevgi” yazdı sonra kocaman sarıldım. okuyun, okutun. dinleyin, dinletin.

moruk bu adamın youtube kanalı mevcut. spotify'de listesi var. ne diyeyim her ne kadar kendime saklamak istesemde inanılmaz hikayeler mevcut.

son zamanlarda artan çocuk cinayetlerinin ardından üstadın bir şiirini bırakmak geldi içimden. --- spoiler --- çocuk ve hüzün i ne zaman bir çocuk ölse gözü evlerinde annesinin kavurduğu helvada kalır ii yoksul bir çocuk görsem yağmur altında üşüyen köprü olmak geçer hiç değilse içimden iii her akşamüstü oyuncakçı camekanından çocuk ellerinin izlerini siler --- spoiler --- oyuncak olması gereken avuçların içi toprak dolmuş, anasının bağrından kopup başka kucaklara oturmuş, şimdi biz ne desek de anlamayız acıdan.

Kendisini modern çağın meddahı olarak tanımlayan, oysa bilgi ve hayal dünyası tanım kabını taşıran,Salah birsel'in her daim çırağı kalacak bir çocuktur kendisi.Hiçbir zaman hayal kurmaktan vazgeçmeyen Jules Verne'in yol arkadaşlığını yapmıştır belki başka bir zamanda.Kim bilir..